In Memoriam Ιωάννη Καράκωστα

Ο Ιωάννης Καράκωστας υπήρξε πνεύμα πρωτοποριακό, προοδευτικό και επίμονο. Ένας ιδιαίτερα αγαπητός ακαδημαϊκός δάσκαλος. Ένας επιστήμονας με ανησυχίες, που άνοιξε τον δρόμο για την καλλιέργεια και τη διδασκαλία καινοτόμων επιστημονικών αντικειμένων, όπως το Δίκαιο Προστασίας του Περιβάλλοντος, της Προσωπικότητας και του Καταναλωτή. Πάνω απ’ όλα, όμως, υπήρξε ένας γλυκύτατος και βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος, με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση για το πανεπιστήμιο και τους φοιτητές. Ανήκε σε εκείνη τη γενιά των καθηγητών της Σχολής μας που στήριξαν και αγκάλιασαν με θέρμη εμάς, τη νεώτερη γενιά των διδασκόντων, μας προσέφεραν απλόχερα τη στήριξή τους στα πρώτα μας ακαδημαϊκά βήματα.   

Ο Ιωάννης Καράκωστας είχε, επιπλέον, υψηλή αίσθηση αστικού καθήκοντος (civic duty), και αυτό φάνηκε ιδίως όταν υπηρέτησε το ΕΚΠΑ από τη θέση του αντιπρύτανη φοιτητικής μέριμνας. Επειδή τότε είχα τη χαρά να συνεργαστούμε, έζησα από κοντά την έντονη καθημερινή αγωνία του να δώσει λύσεις σε σειρά πρακτικών προβλημάτων (από τη διευκόλυνση της πρόσβασης στα άτομα με αναπηρίες μέχρι τη βελτίωση των συνθηκών στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών, κ.ά.). Δεν ξεχνώ εδώ την επαναλαμβανόμενη προτροπή του: «Αντώνη, να φροντίσουμε ταχύτατα για το άλφα ή βήτα θέμα…»ꞏ ή, ειδικότερα, τη μόνιμη έγνοιά του να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τις συνεργασίες μας με ξένα πανεπιστήμια. Συγχρόνως, δεν δίστασε και να συγκρουστεί με συμπεριφορές και νοοτροπίες που επί χρόνια πληγώνουν το πανεπιστήμιο, αλλά και πλήγωναν τον ίδιο προσωπικά. Έμεινε πιστός στις επάλξεις για να προασπίσει το πανεπιστήμιο και τη μακρά παράδοσή του. Στις δυσκολότερες δε στιγμές είχε ως πρώτιστο μέλημά του τη διατήρηση της συνοχής της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Κρατώ ως διαρκή παρακαταθήκη για τη νεώτερη γενιά του πανεπιστημίου μας την παλαιότερη παραίνεση του εκλιπόντος –όπως την είχε διατυπώσει σε άρθρο του στην πανεπιστημιακή εφημ. «Καποδιστριακό»– να ανταποκρινόμαστε πλήρως στα ακαδημαϊκά μας καθήκοντα με ευπρέπεια και ευσυνειδησία και να μην έχουμε το πανεπιστήμιο ως πάρεργο. Εν ολίγοις, να έχουμε το πανεπιστήμιο εκεί ψηλά όπου το είχε τοποθετήσει ο ίδιος καθ’ όλη την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του.

[Δημοσιεύτηκε στον ενημερωτικό ιστότοπο Νομική Βιβλιοθήκη Daily]