Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, σε μία εποχή που οι ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές δυνάμεις έχουν ξεδιπλώσει την επιρροή τους σε διάφορα μέρη ανά τον πλανήτη, αποδυόμενες σε μία προσπάθεια άγριας εκμετάλλευσης παρθένων εδαφών. Στο ιστορικό αυτό πλαίσιο εκτυλίσσεται «Η Καρδιά του Σκότους» (1902) του Josef Conrad (1857-1924)[1], μία πραγματικά αριστουργηματική νουβέλλα της παγκόσμιας λογοτεχνίας[2].
«Οι Έλληνες δεν αγνοούν τι απαιτεί παρ’ αυτών σήμερον η Ευρώπη. Ηξεύρουσιν ότι η παρούσα ευπραγία των και αι ελπίδες του μέλλοντός των εξαρτώνται εκ της μετριοπαθούς και εμφρόνος διαγωγής των, και εκ των προσπαθειών των όπως τάχιστα προβώσιν εις το στάδιον των υλικών βελτιώσεων.» Τάδε έφη ο Υπουργός Εξωτερικών Α. Ραγκαβής σε εμπιστευτικό του υπόμνημα προς την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο, τον Ιούλιο του 1856.
Η Πολιτεία μέχρι πρότινος είχε εμπιστευτεί τον νέο θεσμό της διαμεσολάβησης στα χέρια του νομικού κόσμου της χώρας. Πολύ σωστά μπορεί να πει κάποιος, θεωρώντας ότι απαιτούνται νομικές γνώσεις για να μπορεί κάποιος να μεσολαβήσει μεταξύ ανθρώπων ή οργανισμών που δεν μπορούν να βρουν μόνοι τους τη λύση. Ωστόσο, η νομική εκπαίδευση των δικηγόρων μπορεί να αποτελεί περισσότερο μειονέκτημα παρά πλεονέκτημα·
Με βάση το πρόγραμμα ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων, όποιος ομολογιούχος είχε στην κατοχή του ομόλογο ονομαστικής αξίας 1.000 € αναγκάσθηκε, εμμέσως ή αμέσως, να το ανταλλάξει με δύο ομόλογα, το ένα προερχόμενο από το EFSF με ονομαστική αξία 150 € και λήξη μέσα σε δύο χρόνια (2014), το άλλο με εκδότη το ελληνικό δημόσιο, ονομαστική αξία 315 €, λήξη το 2042 (τριακονταετές δηλ.)
Κοινή είναι πλέον η διαπίστωση ότι από τότε που η χώρα μας πέρασε στην εποχή του Μνημονίου έχει επέλθει μία σοβαρή «εσωτερική υποτίμηση», η οποία μάλλον υπερβαίνει πλέον το 25% και ανάγεται προεχόντως στις δραστικές περικοπές που έγιναν σε μισθούς και συντάξεις. Η υποτίμηση αυτή έχει αντίκτυπο ιδίως στις συμβάσεις που είχαν συναφθεί προ της εποχής του Μνημονίου· η δραματική δηλ. μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος οδηγεί στην ανάγκη αναθεώρησης συμβατικών παροχών που είχαν συμφωνηθεί υπό διαφορετικά οικονομικά δεδομένα.
Στην Ορέστεια του Αισχύλου η Κλυταιμήστρα, κάνοντας το χατίρι του ερωμένου της του Αίγισθου αλλά και εκδικούμενη συγχρόνως για τη θυσία της Ιφιγένειας, σκοτώνει τον άνδρα της τον Αγαμέμνονα μετά την επιστροφή του από τον Τρωικό πόλεμο. Ο Ορέστης αποφασίζει εν συνεχεία να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του, σκοτώνοντας τη μητέρα του (και τον Αίγισθο).
Στις περισσότερες έρευνες κοινής γνώμης των τελευταίων ετών καταγράφεται η γενικευμένη απογοήτευση των ελλήνων πολιτών απέναντι στο πολιτικό δυναμικό της χώρας. Τα σκάνδαλα, η διαφθορά, η ανικανότητα, η αναξιοκρατία και άλλα κοινωνικο-πολιτικά φαινόμενα συνυφαίνονται άμεσα με την – χαμηλή – ποιότητα του πολιτικού δυναμικού.
Η Κ. γεννήθηκε στο Δυρράχιο της Αλβανίας το 1989. Ήρθε στην Ελλάδα το 1993, σε ηλικία 4 ετών, ενώ οι γονείς της είχαν ήδη εγκατασταθεί στη χώρα μας έναν χρόνο νωρίτερα. Στην αρχή τα πράγματα για τους γονείς μόνον εύκολα δεν ήταν. Δυσκολεύθηκαν πολύ να αποκατασταθούν επαγγελματικά, μολονότι αμφότεροι ήταν πτυχιούχοι ανωτάτης εκπαίδευσης.
Ο Χάρρυ Τρούμαν, αναφερόμενος κάποτε στην οξεία κριτική που δέχονται οι πολιτικοί από τον Τύπο, παρατηρούσε σκωπτικά: «όποιος δεν αντέχει τη ζέστη, ας μη δουλεύει στην κουζίνα»! Πράγματι η «κουζίνα της πολιτικής» απαιτεί γερά νεύρα και γερό στομάχι· η φράση μάλιστα του αμερικανού Προέδρου έχει ευρύτερη σημασία, υπονοώντας ότι οι πολιτικοί και γενικότερα τα πάσης φύσεως δημόσια πρόσωπα (ηθοποιοί, τραγουδιστές, αθλητές κ.ά.)
